Ik werd geraakt door een post op LinkedIn van Isabel Timmers, mijn uitgeefster, waarin zij beschrijft dat ze als symbool op de grafsteen van haar moeder voor een veer hadden gekozen en zij vervolgens te pas en te onpas veertjes vond, ook op plekken waar dat eigenlijk helemaal niet kon, bijvoorbeeld in haar afgesloten broodtrommel. In navolging van haar post wil ik ook iets persoonlijks delen.
Op de foto bij deze blog zie je mij in de armen van mijn moeder. Het is alweer 13 jaar geleden dat mijn moeder is overleden. Op de dag dat we haar as gingen uitstrooien, belandden we in een grand café. Dat was vooraf niet gepland, maar ontstond spontaan. Bij binnenkomst zeiden we bijna tegelijkertijd: “Dit zou echt een plek voor mama zijn geweest. Helemaal haar sfeer en stijl.” We namen koffie en thee. Dat ging over in een borrel en we brachten een toost op haar uit. Voor we het wisten was het etenstijd en besloten we spontaan nog een hapje te blijven eten. Toen de tijd was aangebroken om de rekening te vragen, vertelde mijn broer dat hij de portemonnee van mijn moeder bij zich had. Op het moment van haar overlijden zat daar nog geld in. We hadden in de loop der tijd al wel wat spullen van mijn moeder verdeeld, maar hadden de portemonnee over het hoofd gezien. Mijn broer stelde voor om haar geld in te leggen als de rekening zou komen. Dat vonden wij een mooie bestemming van haar geld. De rekening kwam en wat bleek? Het was precies het bedrag dat in mijn moeders portemonnee zat! We waren met stomheid geslagen. Voor mij kon hier maar een persoon de hand in hebben gehad …
Heb jij ook een teken of boodschap van een overleden dierbare ontvangen en wil je hier iets over delen? Bel, mail of app mij dan gerust! Ik vind het altijd leuk om dergelijke ervaringen te horen en laat me graag door jouw verhaal verwonderen.
Nieuwsgierig naar deze ervaringen en thematiek? In mijn boek “Een gift uit Avalon” lees je er meer over. Je kunt het in de (online) boekwinkels kopen of bij mij bestellen.