In het Westen zit het ervaren van een teken van een overleden dierbare in de taboesfeer. De omgeving kan het wegwuiven of zelfs ridiculiseren: je bent gek, je hebt het je ingebeeld of je bent overmand door verdriet en dat maakt je labiel. Het kan echter ook zijn dat de nabestaande zelf de gebeurtenis in twijfel trekt en zich afvraagt of hij/zij het wel goed heeft gezien, zeker als het niet strookt met iemands wereldbeeld. Misschien was het voorval gewoon toeval, niet meer dan dat? Omdat we niet vrijuit over deze belevingen praten, kan het beeld ontstaan dat het weinig voorkomende ervaringen zijn. Is dat ook echt zo? Wat zegt de wetenschap hierover?
Een zeer bekende studie is die van Bill en Judy Guggenheim. Zij hebben in de periode 1988 tot 1995 een grootschalig onderzoek uitgevoerd onder 2000 personen uit de VS en Canada. Zij tekenden in dit onderzoek meer dan 3300 ervaringen op en kwamen tot de inschatting dat tussen de 20 en 40 procent van de nabestaanden een of meerdere tekens van overleden dierbaren heeft ontvangen. Hun boek Hello from Heaven! was in die tijd baanbrekend. Ze verzamelen nog steeds ervaringsverhalen. Op hun website website staan momenteel meer dan 3,4 miljoen cases.
Een andere vermeldenswaardige studie is die van Jenny Streit-Horn. Zij heeft tussen 1994 en 2005 een meta-analyse uitgevoerd, waarin ze 35 studies heeft betrokken. Deze meta-analyse omvat derhalve meer dan 50.000 deelnemers uit 24 landen, van over de hele wereld en van alle culturen. Uit deze analyse blijkt dat 30 tot 35 procent van de nabestaanden een of meerdere tekens van overleden dierbaren heeft ontvangen. Onder weduwen en weduwnaren is dit percentage zelfs 70 tot 80. De incidentie is het hoogst vlak na het overlijden en in het eerste jaar. Daarna vlakt het af, maar komen zeker ook nog voor bij niet-actief rouwenden. Van de soorten tekens komt het zien van de overleden het vaakst voor. Het ontvangen van een teken is niet voorbehouden aan ‘speciale mensen’. Het kan iedereen overkomen, ongeacht geslacht, leeftijd, nationaliteit, etniciteit, opleidingsniveau, religie, etc.. Het merendeel van de nabestaanden is verguld een teken te hebben ontvangen en gebruikt woorden als helend, verlichtend en dankbaar. In de studie is ook gekeken naar de psychische, geestelijke, gezondheid van nabestaanden. De conclusie is dat de nabestaanden perfectly sane zijn.
Uit deze grote studies blijkt dat het ervaren van tekens van overleden dierbaren zeker geen zeldzaamheid is. Integendeel! Het is veeleer doodgewoon. Wat niet wegneemt dat het voor degene die een teken ontvangt een indringende, buitengewone ervaring kan zijn, die nog lange tijd na-ijlt.
